Είναι το Blue Weekend των Wolf Alice το καλύτερο άλμπουμ της post pandemic εποχής ?

Μήπως οι Wolf Alice είναι η καλύτερη μπάντα του πλανήτη;

Σίγουρα δεν ανήκουν στα  συγκροτήματα που θα εθιστείς από τις κραυγές τους, ούτε είναι από τις γυαλιστερές μπάντες που ακούγονται  στα ραδιόφωνα και ακόμη πιο σίγουρα δεν είναι αυτοί που θα κάνουν το hit που θα παίζει στο αυτί σου όλη μέρα.

Το μόνο που είναι σίγουρο είναι η απάντηση στην ερώτηση. Αδιαμφισβήτητα ναι, είναι η καλύτερη μπάντα που θα ακούσεις σήμερα και έχουν γράψει το καλύτερο άλμπουμ των 20s με τίτλο ‘Blue Weekend‘.

Το τρίτο τους άλμπουμ ‘Blue Weekend’ κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2021 και είναι απλά ένας θρίαμβος, ότι και αν σημαίνει  αυτή η λέξη.

Ένα ξεχωριστό άλμπουμ που κυκλοφόρησε μέσα στη πανδημία, όταν όλοι ανησυχούσαν για την ανθρώπινη σύνδεση, αποκομμένοι από την πραγματική ζωή. 

Το καλοκαίρι του 2021 υπήρξε ως μια περίοδος αφύπνισης, είτε ως τυχαίο σημάδι για την ανθρωπότητα, είτε ως προσχεδιασμένο από εκεί ψηλά, αλλά ήρθε την κατάλληλη στιγμή με την επιστροφή των Wolf Alice, η οποία μάλλον ήταν και αυτή προσχεδιασμένη. Όπως η φύση που επουλώνεται μετά από μια καταστροφή.

Με μια αέρινη κοσμική συνέπεια, το ‘Blue Weekend‘ είναι η στιγμή της Ellie Rowsell προς την κατάκτηση της κορυφής. Κάθε όπλο στην φαρέτρα των Wolf Alice είναι έτοιμο να στοχεύσει στον στόχο, από το κρυστάλλινο πρώτο κομμάτι ‘The Beach‘ μέχρι το αιμοβόρο ‘Play The Greatest Hits‘, παραμένουν η μόνη μπάντα που μπορούν τόσο αποτελεσματικά να μιξάρουν οτιδήποτε σε τόσο υψηλό  επίπεδο.

Το ‘Smile‘, με τα μοναδικά του riffs θα μπορούσε να αφήσει μια στοίβα αιματοβαμμένα κορμιά στο μεγαλύτερο φεστιβάλ του κόσμου, ενώ η εξέλιξη των κραυγών σαν κλάμα του ‘Giant Peach‘ δείχνει το ποσό μακρυά έχουν φτάσει.

Η ραχοκοκαλιά του άλμπουμ βρίσκεται στο ‘How Can I Make It Ok?’, όπου η φανταστική φωνή της Ellie στριφογυρίζει σαν καλειδοσκόπιο και αντανακλά σαν δωμάτιο με καθρέφτες. Σε αυτό το σημείο η φωνή της ακούγεται σαν όργανο. 

Στο ‘Feeling Myself’ αναρωτιέσαι αν έχει ζέστη στην ατμόσφαιρα ή απλά εσύ ζεσταίνεσαι χωρίς λόγο, ενώ στο ‘No Hard Feelings‘ νιώθεις μια βαθειά προσωπική καθαρτική πράξη αυτοανακούφισης.

Ένα άλμπουμ που νιώθεις την ζεστασιά  της ατμόσφαιρας σαν να κόβεις ένα διαμάντι, χτισμένο σε οργανικές δυνάμεις που αιωρούνται μέχρι τα αστέρια. 

Η πραγματική ομορφιά των Wolf Alice προβάλει από αυτό που εκπροσωπούν. Δεν είναι μια μπάντα που αποσκοπεί στο να γίνει διάσημη. Δεν φαίνεται να έχουν τάσεις κυνισμού, καθώς αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να λάμπουν σαν ένα πρωινό αστέρι πάνω από μια παγωμένη λίμνη, το αστέρι που θα παραμένει φωτεινό εκεί που τα αλλά κάποια στιγμή θα εξασθενήσουν. 

Το αίσθημα της ανακούφισης και συναισθήματος που λούζει το ‘Last Man On Earth’ περιγράφει όλα αυτά που δεν μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις.
Απλά και σίγουρα οι Wolf Alice έχουν μπει στην αυτοκρατορική τους φάση και πλέον το κλίμα είναι γιορτινό όσο η λήξη κάθε πανδημίας.