Anna Mouglalis

Μου αρέσει να χορεύω ακούγοντας ραδιόφωνο κάθε πρωί, για να ξεκινάω τη μέρα με πάθος. Διαφορετικά, η ζωή είναι πολύ θλιβερή. Στην μικρή μου κόρη και σ ’εμένα, μας αρέσει να χορεύουμε με κλασική μουσική: ο Μπαχ και ο Σούμπερτ.

Ο πατέρας μου είναι βελονιστής και ο τρόπος που εξασκεί το επάγγελμά του είναι πολύ ελεύθερος. Για μένα είναι σαν καλλιτέχνης. Άρχισε να κάνει βελονισμό όταν δεν ήταν και τόσο αποδεκτό. Το πνεύμα του και η οπτική του στα πράγματα, εξακολουθούν να με εμπνέουν.

Ξοδεύω πολλά για παπούτσια, αλλά τα αγαπημένα μου παπούτσια τα έχω εδώ και 16 χρόνια: ένα ζευγάρι μαύρα μποτάκια Michel Perry με χρυσή φόδρα.

Δεν είμαι «φαν» της αγοράς πολλών ρούχων. Ωστόσο, έχω την τάση να παίρνω πολλά από τη Chanel. Αλλά μου αρέσει να φοράω ανδρικά ρούχα. Λατρεύω τον Martin Margiela και συχνά δανείζομαι ρούχα από την ντουλάπα του φίλου μου.

Η Chanel για μένα ήταν μια σπουδαία ανακάλυψη. Δεν ήξερα τίποτα για την πολυτέλεια ή τη μόδα και όταν γνώρισα τον Karl Lagerfeld, μου έγινε πραγματικά πολύτιμος. Η μόδα είναι γεμάτη εκπλήξεις. Σκεφτόμουν ότι θα ήταν ένας κόσμος γεμάτος από επιφανειακούς ανθρώπους και μετά συνάντησα τον Karl, ο οποίος είναι ο πιο καλλιεργημένος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ, με μια τόσο μεγάλη συλλογή βιβλίων και μουσικής — είναι καταπληκτικό. Κάθε φορά που δουλεύαμε μαζί για ένα γύρισμα ή αν πηγαίναμε για δείπνο ή παρακολουθούσαμε μια παράσταση, ήταν πάντα πολύ γενναιόδωρος. Μπορεί να μιλήσαμε για τον Ναμπόκοφ για πέντε λεπτά και την επόμενη μέρα, θα έφερνε ένα σπάνιο αντίγραφο ενός από τα βιβλία του που βρήκε για μένα. Ήταν εξαιρετικός και ήξερε πως να κάνει τη ζωή πραγματικά απολαυστική.

Μου αρέσει να φοράω ένα φόρεμα και να μην «με φοράει το φόρεμα». Επίσης, μισώ τη μόδα που χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως σεξουαλικά αντικείμενα. Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που μου αρέσει να δουλεύω με τη Chanel, γιατί δεν το κάνουν αυτό.

Ήθελα να αποδείξω ότι είμαι ικανή να παίξω κάτι άλλο εκτός από femme fatales ή διανοούμενους ρόλους. Όπως οικογένειες στα όρια της έκρηξης, εργατικά περιβάλλοντα, από εκεί κατάγομαι, το ξέρω το συναίσθημα.

Η Άννα Μούγκλαλη γεννήθηκε στη Νάντη του Λίγηρα-Ατλαντίκ, από Έλληνα πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο διαμέρισμα Var, πριν επιστρέψει στη Νάντη με την οικογένειά της. Ο πατέρας της είναι γιατρός και η μητέρα της μασέζ. Μέχρι το 2001 σπούδασε στο National Conservatoire Supérieur d’Art Dramatique de Paris (CNSAD) υπό τη διεύθυνση του Daniel Mesguich. Εκτός από τη μητρική της γαλλική γλώσσα, μιλά άπταιστα αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και καταλαβαίνει σε περιορισμένο βαθμό κάποια ελληνικά.

Το 1997, ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός στο La Nuit du Titanic, που ανέβαινε τότε στο Παρίσι. Την ίδια χρονιά την επέλεξε ο Francis Girod για την ταινία «Terminal». Το 2000 συμπρωταγωνίστησε με την Isabelle Huppert στο «Merci pour le chocolat» του Claude Chabrol. Αφού εμφανίστηκε στο «Novo» (2002) του Jean Pierre Limosin, κλήθηκε από τον Roberto Andò για το θρίλερ «Sotto falso nome». Το 2003, έπαιξε στην ταινία «La Maladie de la mort» που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, μια ταινία σε μαύρο και άσπρο από τον πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη Asa Mader. Την ίδια ακριβώς χρονιά, συμπρωταγωνίστησε και σε μια ελληνική ταινία, με τίτλο «Real Life» («Αληθινή Ζωή»), σε σκηνοθεσία Πάνου Κούτρα. Το 2005 συμμετείχε σε δύο ιταλικές ταινίες: «Romanzo kriminale», σε σκηνοθεσία Michele Placido, και «Mare buio», όπου έπαιξε δίπλα στον Luigi Lo Cascio. Έναν τεράστιο δημόσιο και κριτικό θρίαμβο, πέτυχαν με τον συμπρωταγωνιστή της Lorànt Deutsch, όταν κλήθηκαν να ενσαρκώνουν πλήρως τους χαρακτήρες των υπαρξιστών Simone de Beauvoir και Jean-Paul Sartre σε σημείο που ορισμένοι κριτικοί είπαν ότι νόμιζαν πως κάτι μυστικιστικό συνέβαινε μπροστά στα μάτια τους. Αυτό το κατάφεραν σε μια τηλεοπτική ταινία που ονομάζεται «Les Amants du Flore» που δείχνει τον τόσο τον ρομαντισμό τους όσο και το ξεκίνημα της καριέρας τους, σε σκηνοθεσία του Ilan Duran Cohen.

Παράλληλα με την καριέρα της ως ηθοποιός, η Μούγλαλη ξεκίνησε μια επιτυχημένη καριέρα στο μόντελινγκ. Το 2002 επιλέχθηκε από τον Karl Lagerfeld για τη διαφημιστική καμπάνια του αρώματος Amateur Allure de Chanel και έως τώρα είναι μια από τις «μούσες» του που προωθεί ακόμα και σήμερα τσάντες Chanel, εκλεκτά κοσμήματα και ρολόγια.

Η Άννα πρωταγωνίστησε ως Coco Chanel στην ταινία του 2009 «Coco Chanel & Igor Stravinsky», σε σκηνοθεσία Jan Kounen. Η ταινία επιλέχθηκε για να κλείσει το Φεστιβάλ Καννών του 2009.

Filmography

Terminale (1998)

De l’histoire ancienne (2000)

La captive (The Captive, 2000)

Merci pour le chocolat (Nightcap, 2001)

La Vie nouvelle (A New Life, 2002)

Novo (2002)

Le loup de la côte ouest (The Wolf of the West coast, 2002)

Un an (2002)

En jouant dans la compagnie des hommes (Playing ‘In the Company of Men’, 2003)

Le Rôle de sa vie (2003)

La Maladie de la mort (The Malady of Death, 2003)

Sotto falso nome / Le prix du désir (Strange Crime, 2003)

Alithini zoi (Real life) (2004)

Des mots d’amour (2004)

En attendant le déluge (After We’re Gone, 2004)

Romanzo Criminale (Crime Novel, 2005)

Mare nero (The Dark Sea, 2006)

J’ai toujours rêvé d’être un gangster (2007)

Coco Chanel & Igor Stravinsky (2009) as Coco Chanel [3]

Gainsbourg (Vie héroïque) (2010) as Juliette Gréco.

Μαμούθ (2010)

La fausse handicapée

The Tale of a Fairy (2011)

Kiss of the Damned (2012)

La jalousie (2013)

A Journey (2014) 

Anna (2015)

Split (2016)

Baron Noir (2016)

1971 Motorcycle Heart (2017)

The Most Assassinated Woman in the World (2018)

My Little One (2019)

Το γεγονός Happening (2021) 

La Salamandre 2021)

Η Εξαφάνιση του Προέδρου (2022)

Spirit of Ecstasy 2023) 

Fragments of a Life Loved (2023)